Jarabacoa og kaffe-fabrikk

Dei herlige Siljene kom innom Santo Domingo igjen fredag 29.oktober, i høve tur til 27 charcos (27 flotte fossar lenger nord i landet). Diverre var her ein tropisk storm på veg. Den førte til store nedbørsmengder i nord, så heile turen blei utsatt. Etter litt graving i reisebøker og på nett, samt samtalar med kjente, enda vi med å ta bussen nordover til Jarabacoa. Det er eit flott høgareliggande område, kjent for sitt kaldare klima. Vi tok inn på Pinar Dorado, ca 8 min rolig gange utanfor sentrum. 

Vi fekk anbefalt "El Carrito de Moshe", som viste seg å vere ein restaurant i ei garasje. Plastikkstolar, men nydelig mat, reint og fint, samt serveringspersonell med flotte hattar. 

Vi blei kjent med Pedro, ein dominikanar busett i Santo Domingo. Han hadde nettopp kjøpt landområder i Jarabacoa for å ha hestane sine der, og for å bygge seg eit sommarhus, på sikt. Vi blei med på omvisning, og fekk grundig guiding i området!

Eit av dei herlige sommarhusa vi køyrde forbi. Lufta her var så utrulig frisk, og temperaturen som ein varm sommardag i Noreg. Trur eg hadde dei lavaste skuldrane eg har hatt på lenge, og dei djupaste innpusta...

Vi stakk innom ein av dei fire fossane, Salto de Jimenoa. 

Det var hengebruer heile vegen fram til fossen.

Gjengen samla for turistbilete. Etter denne turen leigde vi hestar, og reid til ein ny foss. Hestane var litt shabby, diverre, men veldig lydige! Det var herlig å vere på hesteryggen igjen, og vi fekk iallfall galloppert litt. 

Hotellet vårt, Pinar Dorado. Viste seg tilslutt at vi hadde ein del kommunikasjonsproblem, og at det ikkje var så billig som vi fyrst fekk opplyst. Ok plass, iallfall før vi skulle betale. Tips til neste runde: få prisen skriftlig!

Sjukt godtesjuke, og ingen sjokolade å oppdrive i byen. Silje H enda med å kjøpe nokre kjeks med marshmallows og kokos. Dei smakte grusomt. 

I helga var her nokre få gjestar, mandag var vi heilt aleine, trur eg. Likevel klarte kelneren å rote til frukostbestillinga vår kvar dag. Siste dagen fekk eg noke eg slettes ikkje hadde bestilt, og det var ikkje eingong på menyen. 

I Jarabacoa er det gunstige høve for kaffeproduksjon. Vi reiste til Monte Alto, ein av fabrikkane, for omvisning. Åt ein liten lunch i cafeen før vi gjekk inn. Og eg drakk ein langt ifrå liten frappuchino. Sjukt godt.

Vi plukka opp ein liten sjarmør som hadde tilhaldstad i cafeen. At Silje var allergisk stoppa ikkje henne! 

Til høgre er det nettopp planta nye kaffetre. Om 2 år vil dei vere klare til å gi kaffibønner.

Ei skvisa kaffifrukt, med ei av dei to bønnene slik dei er når ein plukkar dei. Den andre har eg i munnen.  

Kaffibønnene er plukka inn, og klare for å bli vaska. Her skjer den fyrste sorteringa. Det er berre dei raude som skal brukast av Monte Alto, for dei er dei beste. Dei andre blir selt til andre firma som lagar billigare kaffi. Under vaksinga vil dei raude modne bønnene synke ned, sidan dei er tyngst. Dei andre er då lette å plukke vekk. Deretter blir skalet teke av.

Det neste kaffibønnene skal gjennom er tørking, slik at fuktigheita i bønnene kjem ned til 10-12 %.  Dersom det er høg luftfuktigheit eller svært mange bønner som skal tørkast, har Monte Alto ei tørkemaskin inne. Etter tørkinga skal det neste skalet fjernast. 

Bønnene blir skilt etter tyngd i ei maskin som hellar og får bønnene til å hoppe. 

Dei lette bønnene hoppar mest, og vil ramle ned til høgre. Dei tyngre blir igjen til venstre. Dei tunge blir tatt vare på av Monte Alto, dei andre selt til andre. 

Det er viktig at bønnene har den rette fargen, til venstre her. Dei andre blir sortert ut. 

Siste sorteringsprosessen blir gjort for hand. 24 damer sit på desse benkane og plukkar ut bønner som ikkje er perfekte. Etterpå blir bønnene brent, og nokre malt. Heile prosessen frå tørking til ferdig kaffi tek rundt 1,5 veke.

Monte Alto produserer både organisk og ikkje-organisk kaffe. Her i landet og i Russland blir dei selt under namnet Monte Alto. Ellers i verda blir dei selt under "Caribbean Coffe", der desse bønnene blir blanda med bønner frå Costa Rica.  

Ein annan ny kompis, ved middagen sistedagen i Jarabacoa. Vi hadde eigentleg avskjedsmiddag til Silje H, sidan ho skulle reise til Santo Domingo dagen etter, og eg og Silje V skulle nordover. Desse planane gjekk i vasken sidan den tropiske stormen Tomas kom med uver. Vi reiste heller sør med Silje igjen. 

Avgangstider frå Jarabacoa til Santo Domingo, greit å vite. Turen tok 2,5 timar.

Grusomt kald tur. Neste tur blir med teppe og hue og alt slikt! Temmelig ironisk at den einaste staden ein treng vinterklede her er på bussen. Vi spurte sjåføren om han kunne vere så snill å skru opp varmen, for absolutt alle fraus. Etter omlag 30 min blei det relativt behagelig temperatur, men så kom air conditionen på igjen, og det blei kaldare enn før. Grusomt!!! Ingefær-te med sitron og honning då vi kom heim, for å prøve å halde den snikande forkjølelsen unna!

Kolerautbruddet i Haiti skaper fryt også i DomRep. Her er no plakatar over alt!

Den endelige avskjedsmiddagen for Silje H i DomRep, på Adrian Tropical på Malecon. Typisk dominikansk mat, i godt lag! Det har vore utrulig kjekt å ha besøk! Heldigvis blir Silje V nokre dagar til, ellers hadde det blitt fryktelig tomt. Vi reiser til Punta Cana i dag. Størst sjanse for finever der, og det er nærmast flyplassen! Håper Tomas held seg langt unna!

Frå venstre: Pedro, Kierstin, Silje H, Silje V, eg og JR.